Veel bedrijven gaan een moeilijke tijd tegemoet. Dat geldt nu al voor de horeca en middenstand. Het zal echter ook gaan gelden voor veel bedrijven in de procesindustrie. Directies gaan dan nog actiever kijken waar ze kosten kunnen besparen (plan). De top drie van operationele kosten van procesbedrijven bestaat uit grondstoffen, energie en onderhoud.
Dan moet je als maintenance manager niet gaan zitten janken…
Op de eerste twee kan een bedrijf niet op hele korte termijn besparen. Daarom richten bedrijven vaak meteen al hun pijlen op de maintenance manager. Ze snijden gewoon botweg enkele tientallen procenten uit het onderhoudsbudget. Dat leidt op termijn tot grote stilstanden, slijtage aan installaties en soms ook tot gevaarlijke situaties. Een goed preventief onderhoudsplan is namelijk al geoptimaliseerd naar de situatie van het bedrijf. Alles wat nodig is om een installatie veilig voldoende beschikbaarheid te geven, staat er in. Niets minder, maar zeker ook niets meer. Als je dan gaat snijden in het onderhoudsbudget, gaat dat ten koste van het preventieve deel van het budget. In het correctieve deel is het namelijk lastiger om te snijden. Op het moment dat er een storing optreedt, moet die toch altijd weer gerepareerd worden. Uiteraard kan je wel kosten besparen op correctief onderhoud door het beter te organiseren. Een onderhoudsdienst waarop bezuinigd wordt, gaat echter in de praktijk vaak steeds inefficiënter werken, in plaats van efficiënter. Ik merkte al op dat onderhoud duur is, maar je moet eens proberen géén onderhoud te plegen. Dat is nog veel duurder.
Toch bezuinigen directies vaak op onderhoud. Onderhoudsmensen raken hierover terecht gefrustreerd. Het probleem ligt echter vaak ook bij henzelf. Ze stellen zich ook op als een kostenpost, in plaats van als een leverancier van productiecapaciteit. Veel onderhoudsmanagers kunnen onvoldoende onderbouwen waar al dat preventief onderhoud voor nodig is. Ze hebben geen duidelijk overzicht van welke installaties kritisch zijn en wat de gevolgen kunnen zijn van een storing. Ze zijn niet in staat om aan te tonen wat de gevolgen zullen zijn van bezuinigen op onderhoud. Dat plaatst ze voortdurend in het beklaagdenbankje. Als de visie ontbreekt, regeren de boekhouders. Onderhoudsdiensten moeten proactiever worden. Ze moeten aan hun managers uitleggen dat storingen geen act of God zijn, maar dat je ze kan voorkomen met goed preventief onderhoud, continue verbetering en een goede organisatie van het werk. Uiteraard kan je daar ook in doorschieten. Daarom moeten ze eerst aan hun management vragen welke eisen het stelt aan de installaties. Dan moet een onderhoudsmanager in staat zijn om een goed plan te maken, hoe hij aan die eisen kan voldoen, tegen zo laag mogelijke kosten.
Onderhoudsmanagers kunnen dit echter vaak niet. Ze hebben botweg te weinig kennis van reliability engineering en onderhoudsmanagement. Veel technisch managers hebben geen duidelijk plan. Dan wordt onderhoud een ad hoc verhaal van vele losse incidenten. Bij iedere storing wijst men de onderhoudsdienst aan als de schuldige. De negen keer dat de onderhoudsdienst een werkorder vlot en goed afhandelt, ziet men niet, maar de tiende keer, waarbij wat fout gaat, wordt breed uitgemeten. Dan moet je als maintenance manager niet gaan zitten janken. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Wat je moet doen is een goed plan opstellen en duidelijk aan je management uitleggen wat het terugkrijgt voor al die euro’s die het uitgeeft aan onderhoud, anders ga je als onderhoudsdienst een paar zware jaren tegemoet.
Op Process Control kunt u nog meer blogs vinden.
Heeft u zelf een interessante mening of visie op of over de procesindustrie? Laat het weten via redactie@processcontrol.nl.
