Denk je aan KPI’s, dan denk je meteen aan volume, omzet en rendement. Logisch, want bij een gezonde bedrijfsvoering horen ‘groene’ cijfers. Kijk je echter naar de lange termijn, dan zou de blik veel breder moeten zijn. Wat is ervoor nodig om het bedrijf op de lange termijn gezond te houden? Zijn er in de toekomst nog mensen die je product kunnen maken? Waar haal je je grondstoffen vandaan? Met de door de VN opgestelde Sustainable Development Goals (SDG’s) hebben we een prachtig instrument tot onze beschikking om op duurzame en maatschappelijk verantwoorde manier te ondernemen. Er zijn in totaal 17 SDG’s, waar vervolgens weer 169 doelen aan gekoppeld zijn. Dat klinkt veel en dat is het ook. Klimaat, circulariteit, biobased, diversiteit, arbeidsomstandigheden, diervriendelijk – het is allemaal belangrijk.
Toch kun je niet alles tegelijk aanpakken en zul je prioriteiten moeten stellen. In onze dagelijkse praktijk merken we dat een selectie van zes doelen voldoende is om een duurzame koers uit te stippelen. Het zijn eigenlijk logische keuzes. Zo staat SDG 7 voor betaalbare & duurzame energie. Een bijzonder actueel thema, dat in elk strategisch bedrijfsbeleid thuishoort. Het is zelfs belangrijker dan ooit, omdat er op dit moment bedrijven zijn die de productie moeten terugschroeven of zelfs failliet gaan, omdat energie onbetaalbaar is geworden. Nog zo’n vanzelfsprekende is SDG 8: waardig werk & economische groei. Weet je geen waardig werk te bieden, dan zal dat binnen de kortste keren tegen je werken, zeker op deze krappe arbeidsmarkt. Economische groei hoort bij een gezond bedrijf en dus ook bij een bedrijf dat maatschappelijk verantwoord onderneemt. SDG 12: verantwoorde consumptie en productie is wat mij betreft de kern van duurzaam en maatschappelijk verantwoord ondernemen. In mijn ogen zijn er nog veel te weinig bedrijven die deze SDG adopteren en die verantwoorde consumptie & productie als KPI durven op te nemen in het strategisch beleid. We kennen allemaal wel de multinationals die mooie verhalen weten te vertellen over het belang van duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Maar we weten ook allemaal dat deze bedrijven over een immens communicatiebudget beschikken. Meer dan eens vraag ik mezelf af of duurzaamheid daadwerkelijk in het DNA van deze bedrijven is opgenomen of dat het vooral een gelikt PR-verhaal is.
Natuurlijk zijn er positieve uitzonderingen; zijn er bedrijven die hun nek uit durven steken omdat er iemand aan het roer staat die niet naar het rendement van vandaag kijkt, maar zijn blik richt op de toekomst. Helaas zijn er ook de voorbeelden van bedrijven die echt goed op weg waren, maar die onder druk van de aandeelhouders toch niet vast konden houden aan hun geloof.
Hoe anders werkt dat bij de kleinere en/of familiebedrijven. Zij denken vaak in generaties en zijn daardoor per definitie meer bezig met de lange termijn. Verduurzamen: zij doen het gewoon. Dat kan ook omdat ze wendbaar zijn en het roer om kunnen gooien, zonder afgeremd te worden door aandeelhouders die vooral op winst uit zijn. Maar in tegenstelling tot hun grote broers met hun geoliede marketingmachines, denken zij er lang niet altijd aan om dat dan ook wereldkundig te maken. Misschien is het daarom wel dat ik ‘SDG 17: partnerschap om doelstellingen te bereiken’ een van de belangrijkste SDG’s vind. SDG 17 is een vreemde eend in de bijt: het gaat om het samen optrekken binnen de keten en het delen van het gedachtegoed binnen de branche. Om het uitwisselen van successen en de mislukkingen om zo van elkaar te leren. Want de grootste verandering breng je niet teweeg op individueel niveau; dat doe je samen!
Heb je interesse in vacatures binnen de industrie? Klik dan hier op industrie vacatures.
