De krapte op de arbeidsmarkt is een probleem waar we maar niet vanaf komen. Vooral in de sectoren productie en techniek is de nood hoog. Natuurlijk zijn er allemaal factoren
aan te wijzen waar we geen invloed op hebben. Hoewel? Moeten we de ‘schuld’ voor
het niet kunnen vinden van personeel niet grotendeels bij onszelf leggen? Waarom
laten we nog zoveel kansen onbenut?
Met de huidige krapte op de arbeidsmarkt kunnen we niet heen om leeftijdsbewust personeelsbeleid. Dat betekent enerzijds dat we ervoor moeten zorgen dat oudere medewerkers inclusief hun kennis en ervaring voor het bedrijf behouden blijven; fit en gezond. Tegelijkertijd moet de kennis op tijd worden doorgegeven aan de jongere garde. Die jonge aanwas moet er dan natuurlijk wel zijn. Het is jammer genoeg allesbehalve vanzelfsprekend dat jongeren kiezen voor productie of techniek. Het imago van productiebedrijven kan dan ook wel wat opgekrikt worden. Gelukkig zoeken steeds meer bedrijven de samenwerking met scholen. Zij geven actief voorlichting, verzorgen rondleidingen en laten scholieren zien dat tech toch behoorlijk ‘sexy’ of op zijn minst interessant is. Het helpt daarbij als de starters op de arbeidsmarkt zelf vertellen over hun ervaringen en laten zien dat ze de juiste keus maakten.
Jezelf laten zien, bouwen aan een netwerk en samenwerken zijn sowieso belangrijke ingrediënten om de lege plekken in een bedrijf op te vullen. Er zijn veel branches waar in bepaalde seizoenen de vraag naar mankracht piekt. Waar voor de een de nood in de zomer het hoogst is, heeft de ander juist in de winter meer personeel nodig. Nu weten bedrijven dat lang niet altijd van elkaar. Door contact met elkaar te zoeken, ervaringen uit te wisselen en goede afspraken te maken, moet het mogelijk zijn om arbeidskrachten flexibel bij verschillende bedrijven in te zetten. Een win-win situatie voor iedereen, ook voor de medewerkers zelf.
Overigens kunnen we op veel meer vlakken ‘delen’. Bij een bijeenkomst op ons
bedrijventerrein vertelde onze buurman laatst dat hij een complete studio had ingericht om webinars en bedrijfsvideo’s op te nemen. Dat is iets waar ook wij zelf actief mee bezig zijn. Hoe mooi is het dan als je daarbij kunt aanhaken en niet zelf hoeft te investeren in allerlei dure apparatuur? Het is een eenvoudig voorbeeld dicht bij huis. Er komen echter steeds meer cases die een heel stuk verder gaan: bedrijven die R&D- of zelfs productiefaciliteiten delen of reststromen uitwisselen. Daar is veel meer winst te behalen. En waarom laten we opgewekte duurzame energie weglekken omdat ons energienet niet berekend is op overcapaciteit? Dat moet toch anders kunnen? Ik ben ervan overtuigd dat samenwerken en samen delen de toekomst is. Een must zelfs, willen we de klimaatdoelen halen.
Samen delen is trouwens iets waar de jongere generatie veel beter in is. Zelf een auto kopen? Waarom zou je als je ‘m niet elke dag gebruikt en dus ook kunt delen? Datzelfde geldt voor wasmachines en andere apparatuur. Er komen steeds meer woonvormen – en niet alleen voor studenten – waar delen letterlijk de gemeenschappelijke deler is.
Over de jongere generatie gesproken; dit is mijn laatste column voor Process Control. In de afgelopen tien jaar nam ik u met heel veel plezier langs allerlei thema’s, vaak met een focus op duurzaamheid en de energietransitie. Hopelijk heb ik u daarmee kunnen inspireren. Jan Willem de Hoop, eveneens partner en senior adviseur bij BMD Advies, neemt het stokje nu van mij over. Het ga u goed!
