Volgens een aantal economen en oud-bestuurders van Tata Steel IJmuiden is het mogelijk dat Tata IJmuiden op zelfstandige én groene wijze in de toekomst verder kan. NRC-journalist Milo Bokkum schreef er dit grondige artikel over. Voor wie geen zeven minuten over heeft, vatten wij het samen.
Werkgroep
Acht economen en oud-bestuurders van het voormalige Hoogovens heeft sinds maart 2020 aan een plan gewerkt om Tata IJmuiden weer een zelfstandig opererend bedrijf te maken. Volgens de club van acht tonen de afgelopen decennia van overnames aan dat het voor IJmuiden niet gunstig is om deel uit te maken van grote internationale concerns.
Zelf beslissen
De werkgroep presenteert in hun ‘Strategisch plan 2020-2050’ een concept dat volgens de bedenkers niet zo gek ingewikkeld is. De spanningen in de afgelopen jaren waren vrijwel allemaal het resultaat van het feit dat Tata IJmuiden een onderdeel is van een groot internationaal concern. Volgens de werkgroep moet Tata IJmuiden zelf kunnen beslissen over investeringen, juist omdat in de staalsector de investeringen groot zijn en een lange terugverdientijd hebben.
2,5 miljard
Het nieuwe Tata, we gaan het vanaf nu gewoon weer Hoogovens noemen, heeft volgens de werkgroep idealiter één of twee eigenaren, waarbij de overheid een van die twee kan zijn. Beide eigenaren committeren zich voor de lange termijn. Er hangt ook een getal aan: voor 2,5 miljard is het bedrijf van de nieuwe eigenaren.
Belangrijke rol
Dat de overheid weleens deels eigenaar kan worden van Hoogovens is helemaal niet zo’n gek idee. Het bedrijf komt, net als KLM en IHC, in aanmerking voor staatsteun, omdat het een belangrijke rol in het netwerk van toeleveranciers en klanten vervult. De Tweede Kamer hoeft overigens niet overtuigd te worden: eerder steunde de kamer een door de PvdA ingediende motie dat ‘onconventionele middelen’ ingezet zouden moeten worden voor het behoud van Hoogovens. Bovendien kan de overheid bij een gedeeld eigenaarschap een vinger in de pap krijgen als het gaat om vergroening.
Prima redden
Critici beweren dat kleinere, zelfstandige staalbedrijven niet kunnen concurreren met de grote internationale staalproducenten, maar volgens de werkgroep is dat niet correct. Door zich te onderscheiden in kwalitatief goed staal en niet de enorme overhead van multinationals te hoeven dragen, zou het nieuwe Hoogovens volgens auteurs zich prima kunnen redden.
