Er blijven kansen onbenut, terwijl het ook anders kan…
Economische groei gaat helaas vaak hand in hand met krapte op de arbeidsmarkt. Het aantal openstaande vacatures is tot een recordhoogte gestegen, waarbij de nood in de hoeken productie en techniek het hoogste is. Tegelijkertijd zitten de kaartenbakken bij diverse instanties nog vol met mensen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben, maar wel aan de slag willen.
Met de huidige krapte op de arbeidsmarkt mogen we best meer oog hebben voor de oudere werknemer. Leeftijdsbewust personeelsbeleid zorgt ervoor dat medewerkers inclusief hun kennis en ervaring voor het bedrijf behouden blijven. Veel bedrijven zijn echter nog wel bereid om te investeren in de oudere werknemer die al in dienst is, maar zijn meer terughoudend als het gaat om het aantrekken van nieuwe medewerkers op leeftijd. Die angst is er ook met betrekking tot andere groepen mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Zo wordt er weinig moeite gedaan om mensen met een arbeidsbeperking aan te stellen en nog minder als het gaat om mensen met een migratieachtergrond. Een gemiste kans, denk ik, omdat het vaak om enorm gemotiveerde mensen gaat.
De afgelopen periode bezocht ik verschillende bedrijven die genomineerd waren voor de Groene Pluim, een stimuleringsprijs en blijk van erkenning en waardering die wordt uitgereikt door regionale ondernemersverenigingen. MKB-bedrijven worden langs de meetlat gelegd aan de hand van 4 van de 17 door de UN vastgestelde ‘Global Goals’. Eén daarvan is doel 8, eerlijk werk en economische groei. Het gaat om het creëren van fatsoenlijke banen, waardig werk en economische kansen voor iedereen, oftewel arbeidsparticipatie en goed werkgeverschap.
Ik kwam hierbij voorbeelden tegen waar we ons allemaal aan mogen optrekken. Zo vertelde één van de directeuren dat het bedrijf regelmatig naar banenmarkten gaat, juist omdat daar de mensen komen die moeite hebben om een baan te vinden. Daar trof hij een wat stille jongen aan, die lastig aan de bak kwam, maar bij dit bedrijf wel een plekje kreeg. Iedereen blij: de jongen voelt zich thuis, komt altijd op tijd, is gemotiveerd en werkt hard. In dit bedrijf heeft 10 procent van de huidige medewerkers ooit een achterstand tot de arbeidsmarkt gehad, iets waarover de directeur zich nog dagelijks verbaast. Hij vindt dan ook dat ondernemers meer moeten denken in kansen, meer naar de mensen moeten kijken in plaats van naar hun beperkingen. Hij wil zoveel mogelijk voorkomen dat jonge mensen in de verkeerde kaartenbak belanden en organiseert daarom regelmatig open dagen voor bijvoorbeeld speciaal onderwijs, om de jongeren te interesseren voor het werk.
Wij ondersteunen ook veel bedrijven waar een groot deel van de werknemers een allochtone achtergrond heeft. Werknemers raken snel gewend aan die smeltkroes van verschillende nationaliteiten en culturen, al vraagt het werken met anderstaligen soms om extra aandacht, zeker als het gaat om veiligheid. Zo hangen er bij sommige klanten werkplekinstructiekaarten in soms wel vijf of meer talen. Dat is natuurlijk een heel goede zaak. Toch is het nog beter om ook de beheersing van de (Nederlandse) taal te verbeteren, door deelname aan taalcursussen te stimuleren of, al dan niet samen met buurbedrijven, een taalklas te starten. Door aandacht te besteden aan taal op de werkvloer werken medewerkers niet alleen veiliger, maar worden er merkbaar minder fouten gemaakt en gaan productiviteit en kwaliteit omhoog. Bovendien helpt het deze mensen ook in het dagelijks leven op weg.
Het zal voor veel bedrijven een uitdaging blijven om de juiste man of vrouw op de juiste plek te krijgen. Tegelijkertijd blijven er nu nog veel kansen onbenut, terwijl dit soort praktijkvoorbeelden laten zien dat het ook anders kan!
